Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

9. Fillimi i Predikimit midis Johebrenjve Nëpërmjet Konvertimit të Kornelit, Centurionit (Veprat 10:1 - 11:18)

---

VEPRAT 11:1-18
1 Por apostujt dhe vëllezërit që ishin në Jude dëgjuan se edhe johebrenjtë kishin pranuar fjalën e Perëndisë. 2 Dhe kur Pjetri u ngjit në Jeruzalem, ata të rrethprerjes u grindën me të, 3 duke thënë: "Ti hyre te njerëzit e parrethprerë dhe hëngre me ta". 4 Por Pjetri ua shpjegoi që nga fillimi me radhë, duke thënë: 5 “Isha në qytetin e Jopës duke u lutur; dhe në ekstazë pashë një vegim, një objekt që zbriste si një çarçaf i madh, i zbritur nga qielli nga katër qoshet; dhe erdhi tek mua. 6 Kur e pashë me vëmendje dhe e vura re, pashë kafshë katërkëmbëshe të tokës, bisha, rrëshqanorë dhe zogj të qiellit. 7 Dhe dëgjova një zë që më thoshte: "Çohu, Pjetër; vrit dhe ha. 8 Por unë thashë: "Jo kështu, Zot! Sepse asgjë e papastër apo e ndyrë nuk ka hyrë në gojën time.” 9 Por zëri m’u përgjigj përsëri nga qielli: “Atë që Perëndia ka pastruar, mos e quaj të papastër.” 10 Kjo ndodhi tri herë dhe pastaj gjithçka u tërhoq përsër në qiell. 11 Pikërisht në atë çast, tre burra u ndalën përpara shtëpisë ku isha unë, të cilët më dërguan nga Çezarea. 12 Atëherë Fryma më tha të shkoja me ta, pa pasur asnjë dyshim. Për më tepër këta gjashtë vëllezër më shoqëruan dhe ne hymë në shtëpinë e atij njeriu. 13 Dhe na tregoi se si kishte parë një engjëll që qëndronte në shtëpinë e tij, i cili i tha: "Dërgo njerëz në Jopë dhe thirre Simonin që quhet Pjetër, 14 i cili do të të thotë fjalët me të cilat ti dhe gjithë familja jote do të shpëtoheni. 15 Dhe ndërsa fillova të flas, Fryma e Shenjtë ra mbi ta, ashtu si mbi ne në fillim. 16 Atëherë m'u kujtua fjala e Zotit që tha: "Gjoni pagëzoi me ujë, por ju do të pagëzoheni me Frymën e Shenjtë". 17 Në qoftë se Perëndia, pra, u dha atyre të njëjtën dhuratë që kemi marrë ne, që besuam në Zotin Jezus Krisht, kush isha unë që mund t'i kundërvihesha Perëndisë?” 18 Kur i dëgjuan këto gjëra, heshtën; dhe përlëvdonin Perëndinë duke thënë: "Perëndia, pra, u dha edhe johebrenjve pendesën për t’u dhënë jetën!"

Fryma e Perëndisë bëri mrekulli të jashtëzakonshme te Pjetri, e para nga të cilat ishte shërimi i të çalit në Lida dhe së dyti ringjallja e vajzës së vdekur në Jopë. Kishte më shumë? Po! Ishte shpëtimi i johebrenjve të përbuzur vetëm me anë të hirit, i cili ishte maja e rrjedhës në rritje të fuqisë së Perëndisë. Perëndia me hirin e tij hapi derën për johebrenjtë, nëpërmjet mrekullisë në Çezare, që ata të mund të pranoheshin në mbretërinë e Perëndisë pa rrethprerje, mësime në ligj, marrëdhënie me serinë e fiseve ose nënshtrim ndaj riteve të tempullit. Fryma e Krishtit i shpëtoi njerëzit me çdo liri dhe realizoi në ta shpëtimin e kryqit publikisht. Kjo ngjarje në Çezare ishte ceremonialisht fillimi i predikimit të botës dhe ndarja publike midis historive të Dhjatës së Vjetër dhe asaj të Re.

Kjo është arsyeja pse shumë të krishterë me origjinë hebreje u tronditën. Zemrat e tyre u ngurtësuan dhe u ndezën duke menduar se Pjetri kishte nxituar t'u shiste privilegjin e Izraelit anëtarëve të forcës pushtuese. Ku është rrethprerja, simboli i besëlidhjes sonë me Perëndinë? Ku është kufizimi për të zgjedhur vetëm farën e dymbëdhjetë fiseve? Ku janë disa kërkesa të ligjit ndaj Zotit? Nëse krerët e priftërinjve dhe farisenjtë do të dëgjonin se ne kishim pranuar idhujtarë të paligjshëm në besëlidhje dhe në bashkësi me Perëndinë, do të na mallkonin dhe do të na persekutonin edhe një herë. Kështu vëllezërit u acaruan dhe ndezën zemërimin në Kishën e Hershme të Jeruzalemit.

Kur Pjetri u kthye në Jeruzalem, midis besimtarëve shpërtheu një mosmarrëveshje e dhunshme. Ata u ndanë në dy palë: Së pari, avokatët, të cilët këmbëngulën në interpretimin e mirëfilltë të ligjit; dhe së dyti, Pjetri dhe gjashtë dëshmitarët që e shoqëruan nga Jopa në Çezare. Tradicionalistët nuk u ankua kundër Pjetrit që kishte predikuar johebrenjtë, as nuk u hidhëruan për pranimin e tyre në kishë përmes simbolit të pagëzimit, por u ankuan kundër tij se nuk i kishte rrethprerë ose judaizuar ata që ishin rilindur, por se ai hëngri me të parrethprerët dhe shoqërohej me ta, sikur të ishin të zgjedhurit e rrethprerë që jetonin nën të njëjtën besëlidhje me Perëndinë.

Pjetri nuk luftoi kundër vëllezërve të tij fanatikë, sepse ai kishte qenë më parë i ashpër dhe kokëfortë si ata pasi kishte kundërshtuar urdhrin e Perëndisë në ekstazë duke thënë: “Jo kështu, Zot! Sepse unë kurrë nuk kam ngrënë asgjë të ndotur ose të papastër." Por urdhri, i cili u përsërit tri herë: "Atë që Perëndia ka pastruar, mos e quaj të papastër", theu kuptimin e Pjetrit për ligjin dhe shtypi kundërshtimin e tij fodull. Më në fund, Pjetri pa se si të gjitha ato kafshë të papastra u ngritën në qiell dhe nuk u hodhën në tokë ose në det, si një shenjë që Perëndia i konsideronte të papastërtit si të pastër për Krishtin, të cilin ai e pranoi në qiell në turma. Pjetri përjetoi kuptimet e këtij vizioni përmes përvojave të tij me Kornelin. Ai e kuptoi qartë dhe u dëshmoi vëllezërve të tij se Perëndia zgjodhi, shpëtoi dhe shenjtëroi të gjithë njerëzit dhe jo vetëm anëtarët e Dhjatës së Vjetër. I Shenjti pastron çdo njeri me gjakun e Krishtit. Hiri i tij është më i madh se mendjet tona, më i gjerë se ligji ynë dhe më i mëshirshëm se zemrat tona.

Pjetri u dha llogari për veten të gjithëve që i kërkonin sqarime, si shenjë se ai nuk ishte autoriteti absolut që kishte epërsi mbi kishën për të bërë si të donte. Por ai iu përgjigj të zellshmëve me përulësi dhe u tregoi se si Fryma e Shenjtë e shtyu të shkonte te Korneli dhe se engjëlli i Zotit urdhëroi centurionin të dërgonte të kërkonin Pjetrin, apostullin e shpëtimit, që të vinte në shtëpinë e tij.

Pjetri nuk bëri asgjë, e cila nuk i ishte urdhëruar të bënte, por vetëm foli dhe u predikoi dëgjuesve. Atëherë ndodhi diçka e mrekullueshme: Fryma e Shenjtë u derdh mbi johebrenjtë që dëgjonin, ashtu siç ishte derdhur tashmë mbi judenjtë që po luteshin. Në mbrojtjen e tij, Pjetri theksoi se dhurata e Perëndisë ishte dhënë për besimin në Krishtin, si në Çezare dhe siç e kishin përjetuar tashmë vetë apostujt. Kështu, veprat e ligjit dhe rrethprerja janë të pavlefshme, sepse marrja e Frymës së Shenjtë është vetëm hir dhe asgjë tjetër.

Pjetri e konfirmoi shërbimin e tij në një mënyrë më të fuqishme sesa thënia e tij se ai nuk mund t'i rezistonte Perëndisë nëse do t'u jepte Frymën e tij atyre që besuan në Krishtin. Nëse Pjetri do të donte të shtrembëronte planet e Perëndisë, kjo do të ishte e pamundur. Kështu konfirmimi i Pjetrit ishte një lloj talljeje me avokatët fanatikë. Por edhe më përpara ndër apostujt ishte përpjekur t'i shpëtonte dhe ia doli me predikimin e tij ndaj tyre, sepse ata që ankoheshin heshtën përpara të madhit të dashurisë së Perëndisë për ca kohë.

Atëherë shumica e apostujve filluan të lavdërojnë Perëndinë dhe pleqtë falënderuan për këtë zhvillim të ri, sepse njerëzit mund të shpëtoheshin pa kushtet e ligjit judaik, por vetëm me besim në Shpëtimtarin dhe mund të merrnin Frymën e Shenjtë përmes dëgjimit vetëm të ungjillit. Madhështimi i Zotit ishte i madh, sepse vetë Zoti hapi derën për të predikuar botën nëpërmjet Pjetrit, më guximtarit ndër apostujt.

LUTJE: O Zoti Jezus Krisht, ne të falënderojmë për ndërhyrjen tënde në rrjedhën e historisë së kishës nëpërmjet zbulesave të tua të lavdishme për Stefanin, Palin dhe Pjetrin. Hiri yt ka përgatitur rrugën e predikimit të johebrenjve dhe e ka zbatuar atë. Përfundo veprën tënde të lavdishme. Ti do të thërrasësh njerëz të panumërt nga të gjitha kombet, do t'i shenjtërosh dhe do t'i ruash deri në ditën e ardhjes sate. Eja Zoti Jezus dhe na mëso të predikojmë deri në atë kohë të udhëhequr dhe të fuqizuar nga Fryma jote e Shenjtë, me maturi dhe zell, për të lavdëruar emrin tënd të shenjtë. Amen.

PYETJA:

57. Pse u grindën avokatët e të krishterëve me Pjetrin?

Mobile device - Print - Top