Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

d) Ankesa kundër popullit kokëfortë (Veprat 7:51-53)

---

VEPRAT 7:51-53
51 “O njerëz qafëfortë me zemër e veshë të parrethprerë! Ju gjithmonë i rezistoni Frymës së Shenjtë; ashtu siç bënë etërit tuaj, ashtu bëni edhe ju. 52 Cilin nga profetët nuk e përndoqën etërit tuaj? Ata vranë edhe ata që parashikuan ardhjen e të Drejtit, për të cilin ju tani jeni bërë tradhtarë dhe vrasës, 53 që e kanë marrë ligjin me urdhër të engjëjve dhe nuk e kanë zbatuar".

Stefani rrëfeu besimin e tij të vërtetë me fjalë të mençura dhe dëshmoi besnikërinë e tij ndaj traditës hebraike si një hebre helenist që nuk ishte arsimuar në shkollat e ekspertëve ligjorë. Për të Perëndia i madh ishte Perëndia i besëlidhjes dhe Perëndia i etërve të nderuar; dhe Abrahami, Moisiu dhe Davidi ishin persona të shenjtë. Ai i konsideronte ligjin dhe tabernakullin e dëshmisë si gjëra sublime. Por, pavarësisht nga rrëfimi i tij i drejtpërdrejtë, Stefani ndjeu gjatë predikimit të tij urrejtje vdekjeprurëse në dëgjuesit e tij, pasi u përpoq të sqaronte në dëshminë e tij bazuar në Ligjin kokëfortësinë e popullit të tij dhe gjendjen e tyre të të qenit të papërgatitur për t'u penduar. Më në fund, Fryma e Shenjtë e udhëzoi të sulmonte, me qëllim që të hiqte nga fytyrat e rabinëve dhe ekspertëve të rreptë ligjor perdet e hipokrizisë së tyre. I riu që nuk ishte i arsimuar në shkencat juridike dhe jurisprudencë ua bëri të qartë të vërtetën e zemrave të tyre.

Kështu Stefani u tregoi gjyqtarëve të tij të vërtetën e ndërgjegjes së tyre: se, pavarësisht nga rrethprerja e tyre fizike, ata nuk ishin rrethprerë në mendjet dhe zemrat e tyre. Me këtë deklaratë, ai theu një nga simbolet e pranisë së Perëndisë me ta në besëlidhje, sepse rrethprerja konsiderohej nga hebrenjtë si një marrëdhënie e vazhdueshme me Perëndinë dhe kushdo që fliste një fjalë kundër rrethprerjes, konsiderohej sikur të kishte kritikuar vetë Perëndinë.

Stefani u tha fëmijëve të kombit të tij sinqerisht se po i rezistonin zërit të Shpirtit të Shenjtë dhe nuk ishin të gatshëm të dëgjonin Perëndinë. Atëherë nuk mund ta dëgjonin më atë, sepse natyra e zemrave të tyre ishte e ligë dhe e pathyer. Ata e konsideronin veten të mirë dhe të drejtë, të arsimuar mirë dhe të pranueshëm nga Perëndia. Ata përbuznin çdo thirrje për pendim dhe buzëqeshnin me mendimin e vetëmohimit. Madje u lënduan shumë kur dëgjuan fjalën e ashpër të ndëshkimit që ishte parathënë nga Moisiu, Isaia, Jeremia, Gjon Pagëzori dhe Jezusi për të tronditur zemrat e ngurta dhe për t'i kthyer delet e shpërndara te bariu i tyre (Eksodi 32:9; 33 : 3; Isaia 63: 10; Jeremia 9: 25; 6: 10). Megjithatë, ata as nuk e kuptuan, as zemrat e tyre të ngurta u zbutën, por u zemëruan shumë.

E kuptuat këtë fjalë ndëshkimi? Zemra e njeriut është e keqe që në rini. Vetëm pak njerëz kthehen në besim dhe i nënshtrohen udhëheqjes së Perëndisë. Njeriu është natyrë rebele dhe keqbërëse. Ai aspiron të jetë një zot i vogël i famshëm që të mund të urrejë Krijuesin e tij dhe të mos dëgjojë kurrë fjalën e tij.

Me këtë frymë shumë të ligë, judenjtë i persekutuan të gjithë profetët e mirë dhe i munduan ata që predikonin me vullnetin e njohur të Perëndisë: "Jini të shenjtë, sepse unë jam i shenjtë". Profetët e vërtetë dëgjuan me frikë zërin e Frymës së Shenjtë, qëndruan në harmoni me profecitë e tij dhe njoftuan ardhjen e Shpëtimtarit të botës, të Drejtit të justifikuar, Mbretit hyjnor, i cili mund të ndryshojë të gjitha zemrat dhe të ngrejë mbretërinë e qiejve në tokën tonë të varfër.

Megjithatë, kur erdhi Krishti, hipokritët pretendues nuk iu nënshtruan atij dhe skribët e arsimuar nuk e kuptuan atë. Kështu Stefani i quajti të gjithë judenjtë tradhtarë në Krishtin, meqënëse kishin humbur hartimin e historisë së Perëndisë në kombin e tyre dhe kishin vrarë Birin e Shumë të Lartit padrejtësisht dhe gabimisht. Me këtë dëshmi Fryma e Shenjtë foli edhe një herë me gjithë çiltërsi dhe i goditi në zemër krerët e priftërinjve dhe krerët e kombit, që ata të thyheshin dhe të pendoheshin plotësisht. Këshilli hebre nuk kishte vrarë padrejtësisht një të ri të pashquar nga Nazareti, por kishte shkatërruar Mesinë e premtuar, yllin polar e të zgjedhurin e Perëndisë që në fillim. Kjo vepër ishte maja e mosbindjes dhe sundimi i djajve mbi tokë.

Stefani nuk ishte i kënaqur me akuzimin e të gjithë anëtarëve të këshillit më të lartë për vrasje dhe krim, siç kishin deklaruar vazhdimisht apostujt, por për më tepër ai sfidoi integritetin më të thellë të farisenjve dhe u tha atyre: “Ju nuk e morët ligjin drejtpërdrejt nga Perëndia, por nëpërmjet engjëjve keni marrë gjykime dytësore dhe detaje të pavlefshme. Ju nuk jeni në gjendje të dalloni midis asaj që është e vërtetë dhe asaj që është e parëndësishme. Dhe më shumë se ky ligj i dyshimtë judaik, ju nuk keni mbajtur asgjë nga fillimi e më tej, sepse nuk jeni të kualifikuar për të zbatuar urdhërat dhe nuk jeni të drejtë, por fajtorë dhe të mallkuar, pasi ai që shkel një urdhëresë, shkel të gjithë ligjin.” (Jacobi 2:10)

Me këto fjalë vendimtare, predikuesi Stefan tronditi themelet e drejtësisë së Dhjatës së Vjetër, sepse hebrenjtë besonin se tempulli, rrethprerja, ligji dhe e shtuna ishin shtyllat dhe misteret e besëlidhjes me të cilën Perëndia ishte i lidhur me popullin e Izraelit. Megjithatë, tani Stefani u dëshmon atyre publikisht se tempulli është bosh, se zemrat e tyre janë të parrethprera, se ligji i tyre nuk është i vërtetë dhe se ata nuk e zbatuan me të vërtetë ligjin. Ato akuza mund të krahasohen me dikë që ulet në një karrige dhe një tjetër e tërheq karrigen poshtë tij dhe imagjinoni sa e madhe është rënia. Shumica e dëgjuesve u pushtuan nga frika dhe disa të tjerë kërcëllinin dhëmbët me keqardhje, sikur në mendjet e tyre të ishte ndezur ferri.

LUTJE: O Zot i shenjtë, zbulo mendjen time, më ruaj nga çdo tradhti, më mëso si t'i bindem Frymës së Shenjtë, më fal fajin tim, më largo nga mendimet e pabindura kundër Perëndisë dhe njerëzve, rrethpreje zemrën time, më kthe në besim, më jep veshë të dëgjoj dhe më shpëto nga vetja ime që të mos të të urrej, por të të dua dhe të dorëzohem në duart e tua përgjithmonë.

PYETJA:

40. Cilat janë deklaratat e rëndësishme me të cilat Stefani akuzoi këshillin më të lartë?

Mobile device - Print - Top