Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

b) Pjetri konfirmohet në shërbim të kopesë (Gjoni 21:15-19)

---

GJONI 21:18-19
18 Në të vërtetë, në të vërtetë po të them, kur ishe i ri, e ngjishje veten dhe shkoje ku të doje; por kur të plakesh, do t'i shtrish duart, dhe dikush tjetër do të të ngjeshë dhe do të të çojë atje ku ti nuk do të doje." 19 (Këtë ai e tha për të treguar se me çfarë vdekje do të lavdëronte Perëndinë.) Dhe pas kësaj, i tha: "Më ndiq.

Jezusi e kuptoi zemrën e Pjetrit, dishepullit të tij, si të zellshme dhe emocionale. Shpesh e gjejmë këtë fazë të pamatur në përvojën e të rinjve teksa tregojnë fillimisht besim në Krishtin. Sapo përjetojnë Frymën e Shenjtë, ata shpërthejnë dhe nxitojnë për të shpëtuar të tjerët. Por kryesisht, shërbejnë vetëm me entuziazëm njerëzor, jo nën drejtimin e Jezusit, i cili është i butë, me shpirt lutës dhe bashkëpunues.

Megjithatë, Jezusi profetizoi se Pjetri do ta tejkalonte vetëbesimin e tij dhe do të piqej në shpirt, duke iu dorëzuar Zotit të tij, rob i dashurisë, duke dashur vetëm atë që dëshiron Krishti.

Pjetri qëndroi në Jeruzalem dhe nuk shkoi te johebrenjtë. Ai u rrah dhe u fut në burg disa herë; në një rast u lirua nga Engjëlli i Zotit. Ai u drejtua nga Fryma e Shenjtë në shtëpinë e Kornelit, centurionit romak, ku zbuloi se Fryma e Shenjtë mund të zbriste mbi johebrenjtë, që më parë konsideroheshin të papastër. Me këtë hap të ungjillizimit, ai hapi derën për misionin mbarëbotëror.

Pas lirimit nga burgu i Herodit, Pjetri shkoi nëpër kishat e sapothemeluara, veçanërisht pasi Pali u fut në burg. Kështu, kryeapostulli vizitoi të krishterët me origjinë johebreje, duke i inkurajuar me mesazhe atërore. Tradita shënon vdekjen e tij në Romë gjatë persekutimit neronian. Duke e konsideruar veten të padenjë për të vdekur i kryqëzuar si Zoti i tij, ai iu lut ta kryqëzonin me kokë poshtë. Jezusi e kishte nënkuptuar këtë, kur tha, Pjetri do ta përlëvdonte Perëndinë në vdekjen e tij.

Më parë, Pjetri i kishte treguar Jezusit se ishte gati të jepte jetën për Zotin e tij. Jezusi u përgjigj: "Ti nuk mund të më ndjekësh tani, por në fund do të më ndjekësh" (Gjoni 13:36). Jezusi i lidhi dishepujt e tij me fuqitë dhe lavdinë e tij për të qenë një me të dhe me Atin si dhe me Frymën e Shenjtë. Ai i bëri ata pjesëmarrës në vuajtjet dhe vdekjen e tij që janë preludi i lavdisë. Lavdia në Ungjill nuk do të thotë shkëlqim apo nderim në termat e kësaj bote, por vuajtje dhe kryq për Atë që na do. Pjetri nuk mundi ta lavdëronte Perëndinë me dëshirën e tij, por gjaku i Krishtit e pastroi atë dhe fuqia e Frymës e shenjtëroi, kështu që ai e mohoi veten dhe jetoi për Zotin e tij dhe vdiq për ta lavdëruar.

Pastaj, Krishti i dha Pjetrit një urdhër ushtarak, "Ndiqmë!". Në masën që e ndjekim atë në jetë dhe vdekje, do të japim frytet e dashurisë dhe do të shenjtërojmë emrin e Atit të mëshirshëm.

LUTJE: Zoti Jezus Krisht, ne të falënderojmë që nuk e refuzove Pjetrin, megjithëse ai të mohoi, por ti e thirre për të lavdëruar Trininë e Shenjtë në jetë dhe vdekje. Merre edhe jetën tonë dhe na pastro që ta vendosim vullnetin tonë plotësisht nën drejtimin tënd, të mbajmë urdhërimet e tua, t'i duam armiqtë tanë dhe të të nderojmë me besim të bindur deri në fund, që jeta jonë të bëhet lavdërim i hirit tënd.

PYETJA:

132. Si e lavdëroi Pjetri Perëndinë?

Mobile device - Print - Top