Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

27. Η Αποδοκιμασία του Θεού και της Φύσης Πάνω στον Εσταυρωμένο (Ματθαίο 27:45-50)

---

ΜΑΤΘΑΊΟΣ 27:45-50
45 Από το μεσημέρι ως τις τρεις το απόγευμα έπεσε σκοτάδι σ’ όλη τη γη. 46 Γύρω στις τρεις κραύγασε ο Ιησούς με δυνατή φωνή: «Ηλί Ηλί λιμά σαβαχθανί;» δηλαδή, «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» 47 Μερικοί από τους παρευρισκόμενους εκεί σαν τον άκουσαν, έλεγαν: «Αυτός φωνάζει τον Ηλία». 48 Κι αμέσως ένας απ’ αυτούς πήγε και πήρε ένα σφουγγάρι, το βούτηξε στο ξίδι και, αφού το στέριωσε πάνω σ’ ένα καλάμι, του έδωσε να πιει. 49 Οι υπόλοιποι έλεγαν: «Άσε να δούμε αν θα ’ρθει ο Ηλίας να τον σώσει». 50 Ο Ιησούς έβγαλε πάλι μια δυνατή κραυγή και άφησε την τελευταία του πνοή. (Ψαλμός 22:2, 69:22)

Ένα ασυνήθιστο φως προανήγγειλε τη γέννηση του Χριστού (Ματθαίος 2:2) Επομένως, ένα ασυνήθιστο σκοτάδι ήταν κατάλληλο για να συνοδεύσει τον θάνατό Του, διότι Αυτός είναι το Φως του κόσμου. Οι ταπεινώσεις που έγιναν στον Κύριο μας Ιησού, έκαναν τους ουρανούς να οργιστούν και τους έφεραν αταξία και σύγχυση. Ο ήλιος δεν είχε ξαναδεί τέτοια κακία, και γι' αυτό απέσυρε το πρόσωπό του και δεν μπορούσε να την βλέπει πια.

Ο Ιησούς σταυρώθηκε την Παρασκευή, μεταξύ 11 και 12 το μεσημέρι. Το έθνος γιόρταζε το Πάσχα το Σάββατο, αρχίζοντας από τις έξι το βράδυ της Παρασκευής. Την ίδια στιγμή που ο Ιησούς καρφώνονταν στο σταυρό, πλήθη ανθρώπων μπήκαν στις αυλές του ναού για να σφάξουν αρνιά ώστε η οργή του Θεού να τους προσπεράσει. Δεν γνώριζαν ότι ο αληθινός Αμνός του Θεού είχε κρεμαστεί έξω από το τείχος για να συμφιλιώσει όλους τους ανθρώπους με τον Θεό. Ο Χριστός πέθανε την Παρασκευή το απόγευμα πριν από το Πάσχα για να μας διακηρύξει ότι ήταν ο μόνος Αμνός του Θεού που ήταν άξιος να σηκώσει τις αμαρτίες μας. Συγκέντρωσε όλη την οργή του Θεού πάνω Του ώστε οι άγγελοι της κρίσης να μας προσπεράσουν και να δικαιωθούμε με την πίστη μας στον Εσταυρωμένο.

Ο Ματθαίος κατέγραψε μία από τις επτά φράσεις που είπε ο Χριστός ενώ βρισκόταν στον σταυρό, δηλαδή «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» Αυτή αναφέρθηκε στον Ψαλμό 22 και το εδάφιο 1 όπου ο Δαβίδ εξέφρασε τα βάσανά του και τον θρίαμβό του επί των εχθρών του. Προφήτευε επίσης τα βάσανα του Χριστού και τον θρίαμβό Του πάνω σε αυτά.

Ο Χριστός δεν είπε, "Γιατί επέτρεψες να υποφέρω;" αλλά «γιατί με εγκατέλειψες;» Τα τρομερά Του παθήματα ήταν αποτέλεσμα της απόφασης Του να πάρει την αμαρτία του κόσμου επάνω Του, έτσι ώστε να εγκαταλειφθεί από τον Θεό εφόσον έφερε την ιδιότητά του αντικαταστάτη των αμαρτωλών. Ο Χριστός γεύτηκε το θάνατο για όλους τους ανθρώπους (Εβραίους 2:9). «Αυτός που δεν γνώρισε αμαρτία έγινε αμαρτία για μας, για να γίνουμε η δικαιοσύνη του Θεού μέσα Του» (Β’ Κορινθίους 5:21).

Αν και αυτά τα λόγια αποτελούσαν εμπόδιο στο μυαλό των μαθητών, όπως είναι και για την περιορισμένη κατανόησή μας, η λύτρωση όλου του κόσμου εξαρτάται από αυτά. Αν ο Χριστός δεν είχε αρθρώσει αυτή τη μοναδική πρόταση, το μυστικό της λύτρωσης θα ήταν κρυμμένο από εμάς.

Η εντολή της εξιλέωσης που ο Χριστός είχε αρχίσει στην Γεθσημανή εκπληρώθηκε στο σταυρό. Καθώς έπινε το ποτήρι της οργής από το χέρι του Θεού, ο Πατέρας έκρυψε το πρόσωπό Του από τον Υιό Του γιατί αυτός μετέφερε στο σώμα Του την αμαρτία του κόσμου. Ο ελεήμων Πατέρας μετατράπηκε σε ειλικρινή Κριτή και επέβαλε την δική μας τιμωρία στον Υιό Του. Γι' αυτό, διαχώρισε τον εαυτό Του από Αυτόν.

Ο Ιησούς Χριστός υπέμεινε στη θέση μας την κρίση πάνω στο σταυρό και πέθανε για να μπορέσουμε να ζήσουμε την ζωή Του για πάντα. Πόσο μεγάλα είναι τα μυστήρια του σταυρού του Ιησού, ο οποίος φέρει την κρίση που μας άξιζε και παρέχει πλήρη και καθολική εξιλέωση.

Στο μέσον του σκότους, ο Ιησούς δεν απευθύνθηκε στον Πατέρα Του γιατί η αγάπη του Πατέρα είχε μετατραπεί σε καταστροφική οργή. Ωστόσο, Τον αποκάλεσε «Θεέ μου, Θεέ μου» και ενέμεινε στην εμπιστοσύνη Του σε Αυτόν. Ο Ιησούς εμπιστεύτηκε την αγάπη του Θεού αν και δεν Τον είδε. Αυτός είναι ο αγώνας της πίστης που έκανε για μας ο Χριστός. Πίστευε στην εγγύτητα και την πιστότητα του Πατέρα Του παρά στην κρίση Του. Η πίστη Του νίκησε την οργή Του. Ο πονηρός δεν είχε καμία εξουσία πάνω Του. Ο Ιησούς συνέχισε να είναι πιστός μέχρι θανάτου και έβαλε στην άκρη την αδυναμία του βασανισμένου σώματός Του, θριαμβεύοντας πάνω στα τεχνάσματα του διαβόλου και βάζοντας τέλος στην οργή του Θεού.

Οι άνθρωποι που στέκονταν κοντά στο σταυρό πιθανότατα δεν αισθάνθηκαν τον μεγάλο αγώνα στην καρδιά του Εσταυρωμένου. Οι περισσότεροι από τους στρατιώτες που ήταν παρόντες δεν καταλάβαιναν με ακρίβεια τα ιουδαϊκά ή τα αραμαϊκά. Έτσι, παρεξήγησαν τα λόγια Του, νομίζοντας ότι επικαλούνταν τον Ηλία, τον προφήτη. Οι Ιουδαίοι δεν επέτρεψαν στον Άνθρωπο των Θλίψεων να ξεδιψάσει αλλά τον χλεύαζαν μέχρι το τέλος, λέγοντας ότι ίσως ο Ηλίας να αναστηθεί από τους νεκρούς για να σώσει αυτόν τον αδύναμο Χριστό. Το σκοτάδι έγινε πιο πυκνό και τα πονηρά πνεύματα σκοτείνιασαν το μυαλό όσων απέρριψαν τον Χριστό, γιατί δεν αναγνώρισαν τον Κύριο ούτε την τελευταία στιγμή. Το φυσικό σκοτάδι που κάλυψε τη φύση μεταξύ δώδεκα και τρεις η ώρα το απόγευμα μπορεί να προήλθε από μια έκλειψη Ηλίου ως σημάδι για τις καρδιές που είχαν σκληρύνει από τη δύναμη του κακού.

Ωστόσο, ο Ιησούς αγαπούσε τον κρυμμένο από Αυτόν Πατέρα Του και πίστευε σε Αυτόν. Αγάπησε τους εχθρούς Του και μεσολάβησε για αυτούς στον Θεό ως Μεσολαβητής μας. Στο σταυρό, προσευχήθηκε και για σένα και συγχώρεσε τις αμαρτίες σου ακόμα κι αν δεν τις είχες συνειδητοποιήσει ακριβώς. Είσαι αμαρτωλός, αλλά ο Κύριός σου σε αγαπά. Ο θάνατός Του είναι απόδειξη αυτής της αγάπης. Όταν φώναξε, «Τελείωσε», σκεφτόταν και εσένα. Η αγάπη Του έχει εξασφαλίσει πλήρη συγχώρεση για τις αμαρτίες σου.

Η δυνατή κραυγή του Χριστού έδειχνε ότι, παρά τον πόνο και την κούραση Του, το Πνεύμα Του ήταν ακέραιο και η φύση Του ισχυρή. Η φωνή των ετοιμοθάνατων είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που αποτυγχάνουν. Με λαχανιασμένη ανάσα και γλώσσα που παραπαίει, λίγες σπασμένες λέξεις μόλις που λέγονται και μόλις ακούγονται. Αλλά λίγο πριν εκπνεύσει, ο Χριστός μίλησε σαν άνθρωπος με τη δική Του δύναμή. Αυτή η δύναμη έδειχνε ότι το Πνεύμα Του δεν εξαναγκάσθηκε από Αυτόν, αλλά παραδόθηκε με ελεύθερη βούληση στα χέρια του Πατρός Του. Αυτός που είχε τη δύναμη να βγάλει μια τέτοια κραυγή καθώς πέθαινε μπορούσε να ξεφύγει από την σταύρωση και να αψηφήσει τις δυνάμεις του θανάτου. Αλλά για να δείξει ότι μέσω του αιώνιου Πνεύματος προσέφερε τον εαυτό Του (Εβραίους 9:14), όντας ο Αρχιερέας και η Θυσία, φώναξε με δυνατή φωνή.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Σε προσκυνούμε, Άγιε Αμνέ του Θεού, γιατί αφαίρεσες την αμαρτία του κόσμου. Με έπλυνες από τις αμαρτίες μου με το πολύτιμο αίμα Σου και με αγίασες με το θάνατό Σου. Σε αγαπώ βαθιά και πιστεύω στην εξιλέωσή Σου. Με συμφιλίωσες ολοκληρωτικά με τον Θεό και ετοίμασες τη σωτηρία για όλους τους ανθρώπους γιατί η σωτηρία Σου ολοκληρώθηκε με τον θάνατο Σου που προσφέρθηκε ως θυσία. Στρέψε τα μάτια των ανθρώπων προς τον σταυρό Σου για να δικαιωθούν με το θάνατό Σου. Άνοιξε τα μάτια τους για να δουν ότι υπάρχει συγχώρεση για την αμαρτία τους ώστε να μην εξαπατηθούν προσπαθώντας να εδραιώσουν την αυτοδικαίωση τους μέσω των έργων του πονηρού. Μας δικαίωσες απόλυτα και για πάντα. Αγίασε μας μέσω της μετάνοιας και συντριβής, ώστε η νίκη του σταυρού Σου να πραγματοποιηθεί μέσα μας και να μπορέσουμε να ανανεωθούμε με τη δύναμη της αγάπης Σου για τον έπαινο του αγίου ονόματος Σου και τη δόξα του Πατέρα.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

263. Ποιο είναι το νόημα της μοναδικής φράσης του Ιησού στο σταυρό που κατέγραψε ο Ματθαίος;

Mobile device - Print - Top