Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

h) Το Σημάδι του Προφήτη Ιωνά (Ματθαιοσ 12:38-45)

---

ΜΑΤΘΑΊΟΣ 12:38-42
38 Τότε μερικοί γραμματείς και Φαρισαίοι του είπαν: «Διδάσκαλε, θέλουμε ν’ αποδείξεις μ’ ένα θαυματουργικό σημάδι την αποστολή σου». 39 Αυτός τους αποκρίθηκε: «Μια γενιά πονηρή και άπιστη ζητάει να δει θαυματουργικό σημάδι! Άλλο σημάδι όμως δε θα της δοθεί, παρά μόνον εκείνο του προφήτη Ιωνά. 40 Όπως δηλαδή ο προφήτης Ιωνάς ήταν τρεις μέρες και τρεις νύχτες στην κοιλιά του κήτους, έτσι θα είναι κι ο Υιός του Ανθρώπου μέσα στη γη τρεις μέρες και τρεις νύχτες. 41 Οι κάτοικοι της Νινευή θ’ αναστηθούν στην τελική κρίση μαζί με τη γενιά αυτή και θα την κατηγορήσουν, γιατί εκείνοι μετανόησαν όταν άκουσαν το κήρυγμα του Ιωνά· κι όμως εδώ υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος από τον Ιωνά. 42 Η βασίλισσα του Νότου θ’ αναστηθεί στην τελική κρίση μαζί με τη γενιά αυτή και θα την κατηγορήσει, γιατί εκείνη ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου ν’ ακούσει τη σοφία του Σολομώντα· κι όμως εδώ υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος από το Σολομώντα». (Ιωνάς 2:1, Μάρκος 8:11-12, Λουκάς 11:29-32, Εφεσίους 4:9, 1 Πέτρου 3:19)

Οι Ιουδαίοι ζήτησαν ένα σημάδι από τον Χριστό, όχι επειδή Τον εμπιστεύονταν ή Τον αγαπούσαν αλλά με σκοπό να Τον πειράξουν ώστε να βρουν μια δικαιολογία για την απιστία τους στην θεία φύση Του. Αυτό ακριβώς είναι οι άνθρωποι. Δεν θέλουν να πιστέψουν αλλά ψάχνουν για επιχειρήματα και υλικές αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού. Δεν δίνουν σημασία στον Χριστό, ούτε αναγνωρίζουν το Άγιο Πνεύμα. Κανείς δεν μπορεί να τους αποδείξει την ενότητα του Αγίου Πνεύματος, λόγω της σκληροκαρδίας τους. Και εμείς επίσης δεν πιστεύουμε με το μυαλό μας πρώτα αλλά η αγάπη του Χριστού μας ενέπνευσε πίστη που είναι δώρο του Θεού. Η πίστη απαιτεί το γενναίο θάρρος του μυαλού μας και τη συναίνεση της καρδιάς μας ώστε να μπορέσουμε να υπερνικήσουμε τις αμφιβολίες που υπάρχουν μέσα μας.

Είναι φυσικό οι υπερήφανοι άνθρωποι να βάζουν όρους στον Θεό και μετά αυτό το γεγονός να το κάνουν δικαιολογία για τη μη υποταγή τους σ’ Αυτόν. Αν και ο Χριστός είναι πάντα έτοιμος να ακούσει και να απαντήσει στους άγιους πόθους και τις προσευχές τους. Δεν θα ικανοποιήσει διεφθαρμένες επιθυμίες και πονηρές σκέψεις. Εκείνοι που ζητούν με εσφαλμένα κίνητρα, ζητούν και δεν έχουν (Ιακώβου 4:3).

Ο Θεός έδωσε στους επικριτικούς άπιστους ένα υπερφυσικό σημείο που ήταν πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη και τις αυθεντικές εμπειρίες τους, το οποίο ήταν η μεγάλη ανάσταση του Εσταυρωμένου, που ονομάζεται εδώ, «το σημείο του προφήτη Ιωνά». Αυτό επρόκειτο να φέρει δυνατή πίστη και να είναι το μεγάλο σημάδι ότι ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας. Αποδείχτηκε όμως Υιός Θεού με δύναμη από το Πνεύμα που αγιάζει, όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς.(Ρωμαίους 1:4) Αυτό ήταν ένα σημάδι που ολοκλήρωσε, έστεψε και ξεπέρασε όλα τα υπόλοιπα. Αν δεν πιστέψουν τα προηγούμενα σημάδια, μπορεί να πιστέψουν αυτό (Έξοδος 4:9), και αν αυτό δεν τους πείσει, τίποτα άλλο δε πρόκειται να το κάνει. Και εκείνος που δε θα πιστέψει αυτό το ιστορικό γεγονός βρίσκεται στο σκοτάδι. Ο Χριστός κήρυξε στους μαθητές Του, μετά την ανάληψη Του, το ίδιο μήνυμα με τον Ιωνά, ο οποίος αφού βγήκε μέσα από την κοιλιά της φάλαινας κάλεσε το λαό της Νινευή να μετανοήσει. Οι εμφανίσεις και τα λόγια του Χριστού μετά την ανάστασή Του αποτελούν τις αδιαμφισβήτητες αποδείξεις της θεότητάς Του. Ο Ιησούς, πριν από το θάνατό Του, είχε προαναγγείλει την μεγάλη Του ανάσταση αρκετές φορές μπροστά στους μαθητές Του και το λαό, ώστε να το πιστέψουν όταν συμβεί.

Οι περισσότεροι από τους Ιουδαίους απέρριψαν τον Χριστό, αν και μίλησε με θεία δύναμη. Τα φιλεύσπλαχνα Του λόγια δεν έβρισκαν το δρόμο στα αυτιά τους και οι καρδιές τους σκλήρυναν. Πόσο διαφορετικά από την περίπτωση των Νινευίτων οι οποίοι, μετανιωμένοι, δέχτηκαν τον Λόγο του Θεού από τον προφήτη Ιωνά και μετανόησαν. Ωστόσο, οι Ιουδαίοι δεν στράφηκαν στον Κύριο τους αν και ο Λόγος Του έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσα τους. Γι’ αυτό, η επιθυμία τους για γνώση της αλήθειας έφτασε στο τέλος. Πίστευαν ότι κανένας, εκτός από αυτούς, δεν μπορούσε να γνωρίζει τον Νόμο του Μωυσή και ότι ήταν δίκαιοι και τέλειοι.

Η Βίβλος μας υπενθυμίζει ότι η Βασίλισσα του Σεβά ήρθε στον σοφό Σολομώντα από τα μακρινά μέρη της Αραβίας για να ακούσει για την σοφία του Θεού που υπήρχε μέσα στο βασιλιά. Ωστόσο, οι Ιουδαίοι που ήταν κοντά στον Χριστό ειρωνικά απέρριψαν τη σοφία του Θεού που αποκαλύφθηκε σε αυτούς.

Τώρα τι γίνεται με εσένα; Επιθυμείς να ακούσεις το Λόγο του Χριστού; Σε συγκινούν τα μεγάλα θαύματα και η ανάσταση Του; Λαχταράς την κατοίκηση της σοφίας του Θεού μέσα σου; Ή συμβαδίζεις με τους Ιουδαίους οι οποίοι σκλήρυναν τις καρδιές τους και προσκολλήθηκαν στη δική τους δικαίωση; Είσαι ένας από τους κακούς; Ή στράφηκες στον ζωντανό Κύριο όπως οι Νινευίτες, οι οποίοι ακούγοντας το κάλεσμα μετανόησαν με δάκρυα, πίστεψαν στον Λόγο του Θεού και σώθηκαν από την οργή Του;

Μερικοί ισχυρίζονται, στις μέρες μας, ότι ο Χριστός δεν παρέμεινε τρεις μέρες και τρεις νύχτες στον τάφο όπως ο Ιωνάς στην κοιλιά του κήτους. Συμπεραίνουν από το ευαγγέλιο σύμφωνα με τον Ιωάννη ότι ο Χριστός πέθανε το απόγευμα της Παρασκευής και αναστήθηκε την Κυριακή το πρωί πριν την ανατολή.

Αυτή είναι μια λογική ερώτηση στην οποία εμείς απαντούμε ως εξής: Δεν είναι ασυνήθιστο στον προφορικό και γραπτό λόγο να θεωρήσουμε το μέρος μιας μέρας ως ολόκληρη ημέρα. Για παράδειγμα, αν ρωτηθείς πόσες μέρες έλειπες σε ταξίδι, μπορείς να πεις τρεις μέρες ακόμα κι αν έφυγες Δευτέρα βράδυ και επέστρεψες Τετάρτη πρωί. Γενικά η Εβραϊκή ημερολογιακή ημέρα ξεκινάει την δύση η οποία είναι η αρχή των νυχτερινών ωρών. Μετά συνεχίζει με την ανατολή η οποία σηματοδοτεί την αρχή του φωτός της ημέρας. Ο παρελθών χρόνος που συνήθως αποδίδεται στην ταφή του Ιησού ήταν μέρος της ημέρας της Παρασκευής, της νύχτας του Σαββάτου, της ημέρας του Σαββάτου και της νύχτας της Κυριακής. Μέρος μιας μέρας του Ιουδαϊκού ημερολογίου θεωρείται μια ολόκληρη μέρα. Μέρος μιας Εβραϊκής ημερολογιακής ημέρας μπορεί επίσης να εκφραστεί ως μια μέρα και μια νύχτα. Γι’ αυτό η φράση «τρεις μέρες και τρεις νύχτες» ιδιωματικά δεν φέρνουν στην επιφάνεια μια αντιπαράθεση του παρελθόντος χρόνου που ο Ιησούς ήταν στην καρδιά της γης. Η αναφορά στην ημέρα και στη νύχτα υπάρχει στο Α’ Σαμουήλ 30:12 : «γιατί είχε να φάει και να πιει τρία μερόνυχτα.» Αυτό το διάστημα, στην πραγματικότητα, δεν ήταν τρεις ολόκληρες μέρες αλλά λιγότερες επειδή έφαγε την τρίτη μέρα. Στην Εσθήρ διαβάζουμε: χωρίς να φάνε και να πιούν μέρα νύχτα. (Εσθήρ 4:16), στη συνέχεια στο εδάφιο 5:1 αναφέρεται ότι, «την τρίτη ημέρα η Εσθήρ στάθηκε στην εσωτερική αυλή του παλατιού του βασιλιά». Αν και βρήκε εύνοια αυτήν την ημέρα, ο χρόνος λέγεται ότι ήταν τρεις ημέρες. Διαβάσαμε, επίσης, στο Β’ Χρονικών 10:5, «Ελάτε πίσω σε μένα μετά από τρεις ημέρες», στη συνέχεια στο εδ. 12 διαβάζουμε ότι ο λαός ήρθε στον Ροβοάμ την τρίτη ημέρα. Μολονότι πέρασε μέρος των τριών ημερών (και όχι τρεις ολόκληρες ημέρες), το έθνος κατάλαβε τι είχε διατάξει να κάνουν. Στο εδάφιο Γένεσις 42:17-18 ένα μικρό μέρος τριών ημερών υπολογίζεται ως τρεις ημέρες, διότι ο Ιωσήφ μίλησε στους αδελφούς του στο τέλος της πρώτης ημέρας, έπειτα πέρασε μια μέρα, και τους μίλησε την επόμενη ημέρα, και αυτό υπολογίστηκε ως τρεις ημέρες. Αν ένας άνθρωπος πέθαινε μισή ώρα πριν από το ηλιοβασίλεμα, εκείνη η ημέρα υπολογιζόταν ως μια ολόκληρη ημέρα, ακόμη και αν η μέρα είχε περάσει εντελώς και είχε απομείνει μόνο μισή ώρα από τη δύση.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω άγιε Πατέρα, συγχώρησέ μας τη συμπάθεια μας για τα πνεύματα που εναντιώνονται στο πιστό Πνεύμα Σου. Δώσε μας αληθινή πίστη στον Γιο Σου, συγχώρεσε μας τη σκληροκαρδία μας και κράτα μας το ενδιαφέρον για το Ευαγγέλιό Σου. Ας μετανοήσουμε αληθινά μόλις ακούσουμε το κάλεσμα Σου μαζί με όλους τους πιστούς μέσω της ένδοξης Ανάστασής Σου.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

127. Ποιοι ανήκουν στην πονηρή και άπιστη γενεά;

Mobile device - Print - Top