Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

1. Zbulesa e drejtësisë së Perëndisë në vdekjen shlyese të Krishtit (Romakëve 3:21-26)

---

ROMAKËVE 3:25-26
25 të cilin Perëndia e paracaktoi si shlyerje nëpërmjet besimit në gjakun e tij, për të treguar kështu drejtësinë e tij për faljen e mëkateve, që janë kryer më parë, gjatë kohës së durimit të Perëndisë, 26 për të treguar në kohën e tanishme drejtësinë e tij, që të jetë i drejtë dhe shfajësues i atij që ka besimin në Jezusin.

Jo vetëm njerëzimi e kryqëzoi Krishtin, por Perëndia e deshi aq shumë botën tonë të ligë, sa ua dha Birin e tij të vetëm mëkatarëve, duke e ditur se ata do ta vrisnin. Megjithatë, në njohurinë e tij qiellore, ai synonte që vdekja e të Shenjtit të ishte një sakrificë dhe shlyerje për të gjithë mëkatarët në të gjitha kohërat. Gjaku i Krishtit na pastron nga çdo mëkat. Nuk ka shpengim përveçse në gjakun e Birit të pafajshëm të Perëndisë.

Në epokën tonë të triumfeve teknologjike fenomenale, e kemi humbur njohurinë se zemërimi dhe gjykimi i Zotit janë fuqia aktive në historinë e botës dhe se ato janë më të rëndësishme se avionët, nëndetëset, tanket dhe bombat atomike. Secili nga mëkatet tona meriton ndëshkim dhe shlyerje, sepse jemi të dënuar me vdekje në parim dhe sakrifica mëkëmbëse e Krishtit është mënyra jonë e vetme e shpëtimit. Për këtë qëllim, Biri i Perëndisë u mishërua për t'u djegur në altarin e kryqit në flakën e zemërimit të Perëndisë. Ai që vjen te Biri me besnikëri është i justifikuar. Miliona njerëz kanë përjetuar se në gjakun e derdhur të Krishtit funksionojnë të gjitha fuqitë e Perëndisë. Prandaj të thërrasim, vëlla i dashur, të mos rrish larg atij që u kryqëzua, por të vësh shtëpinë, punën, të shkuarën, të ardhmen, kishën tënde dhe veten tënde plotësisht nën spërkatjen e gjakut të Qengjit të Perëndisë, që të jesh i shenjtëruar dhe i mbrojtur përgjithmonë në të vërtetën e Perëndisë. Nuk ka mbrojtje nga ankesat e djallit dhe mundimet e zemërimit të Perëndisë, përveçse në gjakun e Jezu Krishtit.

Mësoji përmendësh vargjet 21 deri 28. Lexoji ato fjalë për fjalë dhe medito mbi kuptimin e tyre në zemrën tënde. Atëherë do të kuptosh se gjëja thelbësore në këtë mësim nuk është shfajësimi i mëkatarit, por demonstrimi i drejtësisë së Perëndisë, i cili përmendet 3 herë në këtë fragment.

Perëndia i dashur nuk i shkatërroi mëkatarët në të kaluarën, siç e kërkonte Ligji. I Mëshirshmi fali dhe nuk i llogariti të gjitha paudhësitë, për shkak të dashurisë dhe durimit të tij, derisa do të vinte momenti i pritur nga të gjitha krijesat, momenti i pajtimit të botës me Perëndinë në thirrjen e vdekjes së Krishtit në kryq. Atëherë të gjithë engjëjt u gëzuan, sepse në ringjalljen e të Kryqëzuarit, mëkatarët u shfajësuan.

Kushdo që thotë se Perëndia mund të falë për veten e tij kë të dojë dhe kurdo që të dojë, është injorant dhe dëgjon një logjikë njerëzore, sipërfaqësore; sepse Perëndia nuk është krejtësisht i lirë, pasi ai e përkufizon veten me fjalët dhe kuptimet e shenjtërisë së tij dhe ai duhet të bëjë që çdo mëkatar të vdesë. Ai gjithashtu tregoi se pa derdhje gjaku nuk ka falje. Nëse nuk do të kishte sakrificë të Krishtit, Perëndia do të fajësohej, nëse do të falte nga vetja, pa përmbushur kërkesat e drejtësisë.

Tani, dy gjëra u bënë në kryqëzimin e Krishtit: Perëndia tregoi drejtësinë e tij dhe na shfajësoi plotësisht në të njëjtën kohë. I Shenjti nuk është i padrejtë nëse na ka falur, sepse Jezusi ka plotësuar të gjitha kërkesat e drejtësisë. Nazarenasi jetoi pa mëkat, i shenjtë dhe i përulur dhe mundi, si i vetmi nga të gjitha krijesat, të mbante mëkatin e botës, për shkak të dashurisë së tij të fuqishme. Pra, le ta adhurojmë Jezusin, ta duam atë dhe le ta lavdërojmë Atin e tij, i cili preferoi të vdiste në vend të Birit të tij të dashur, por për shkak të vazhdimësisë së universit dhe domosdoshmërisë së gjykimit mbi të Kryqëzuarin, nuk mundi të vdiste vet në vend të tij.

Në lutjen e tij priftërore (Gjoni 17), Jezusi iu drejtua Perëndisë me fjalët: "O Atë i Shenjtë". Në këto fjalë, ne gjejmë një ndjenjë të thellë të drejtësisë së Perëndisë. Krijuesi është i mbushur me dashuri dhe të vërtetë. Ai nuk ka dashuri të padrejtë, por mëshirën e tij e ndërton mbi drejtësinë. Në vdekjen e Krishtit bashkohen të gjitha kërkesat e karakteristikave të Perëndisë. Kjo dashuri e pakufijshme, është ndërtuar mbi të drejtën e ligjshme të asaj që ne e quajmë “hir”, sepse na ofrohet nëpërmjet justifikimit falas, pasi Perëndia vazhdon të jetë i drejtë edhe pse na do dhe na fal.

LUTJE: O Trini e Shenjtë, At, Bir dhe Frymë e Shenjtë, ne të adhurojmë, sepse dashuria jote shkon përtej çdo kuptimi dhe shenjtëria është më e thellë se detet. Ti na shpengove nga të gjitha mëkatet, nga vdekja dhe nga autoriteti i djallit, jo me argjend ose ar, por nëpërmjet vuajtjeve të hidhura të Krishtit dhe vdekjes së tij në pemën e mallkuar. Gjaku i tij i çmuar na pastroi nga të gjitha mëkatet tona dhe u bëmë të drejtë dhe të shenjtë me anë të hirit. Ne përlëvdojmë sakrificën e Jezusit dhe përkushtohemi ndaj teje duke të falënderuar për shpengimin tënd për justifikimin tonë.

PYETJA:

28. Cili është kuptimi i termit: “për të treguar drejtësinë e Perëndisë”?

Të gjithë mëkatuan
dhe u privuan nga lavdia e Perëndisë,
por janë shfajësuar falas me anë të hirit të Tij,
nëpërmjet shpengimit që është në Krishtin Jezus.
(Rom 3:23-24)

Mobile device - Print - Top