Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

a) Ai që gjykon të tjerët dënon veten (Romakëve 2:1-11)

---

ROMAKËVE 2:6-11
6 i cili "do të shpaguajë secilin sipas veprave të tij": 7 jetë të përjetshme atyre që me durim të vazhdueshëm në bërjen e mirë kërkojnë lavdi, nder dhe pavdekësi; 8 por atyre që kërkojnë egoizëm dhe nuk i binden së vërtetës, por i binden padrejtësisë: indinjatë dhe zemërim, 9 mundim dhe ankth mbi çdo shpirt njeriu që bën keq, më parë Judeut dhe më pas grekut; 10 por lavdi, nder dhe paqe kujtdo që bën të mirën, më parë Judeut dhe më pas Grekut. 11 Sepse te Perëndia nuk ka anësi.

I dashur vëlla, a i njeh parimet në gjykimin e Zotit? Të gjithë njerëzit po nxitojnë drejt orës kritike, por njeriu i matur dhe i mençur është ai që përgatit veten për atë orë. Apostulli i hirit na zbulon qartë se, në gjykimin e fundit, veprat tona të mira dhe të këqija do të shqyrtohen si bazë për të na gjykuar. Tek Mateu 25, Krishti na sqaron se praktika e dashurisë ndaj atyre që janë të skualifikuar, më të vegjël, të përbuzur, të varfër dhe të thjeshtë është gjëja më e pëlqyeshme në sytë e Perëndisë. Krishti nuk përmendi si vepra të mira, agjërimin, lutjen, shkuarjen në pelegrinazh dhe lëmoshën, por mirësinë praktike ndaj nevojtarëve.

Nga veprat tuaja të fshehta të dashurisë, duket nëse zemra juaj është e fortë apo e butë, krenare apo e mëshirshme. Jeni një njeri i arsimuar, që tregon përbuzje dhe shpërfillje për të thjeshtin dhe injorantin? A ju shtyn dashuria e Krishtit te ata që janë të skualifikuar, të braktisur, të ve dhe pa prindër? Ju do të shpërbleheni vetëm për veprat tuaja të dashurisë dhe jo për adhurimet tuaja dhe respektimin e rreptë të formave të jashtme të fesë.

Pali na tregon rrugën e vetme drejt derdhjes së dashurisë së Perëndisë në zemrat tona. Ai që e drejton mendjen e tij drejt lavdisë së Perëndisë dhe nuk vrapon pas pasurive dhe nderit të vdekshëm, i afrohet Perëndisë dhe ndryshon në mëshirën e tij. Ai që kërkon lavdinë e Perëndisë thyhet për fodullëkun e tij dhe nuk njeh asnjë nder për veten e tij. Një i penduar i tillë hap zemrën e tij ndaj faljes së Perëndisë dhe e mban fort mëshirën e tij si një mburojë të fuqishme. Kushdo që e ndjen vdekshmërinë e tij, dëshiron me zjarr jetën e përjetshme dhe e pranon atë me besim, merr pjesë në planet e Shpirtit të përjetshëm. Prandaj, ki kujdes, nuk je i shpëtuar nga veprat e tua, por dëshira jote për Zotin e tërheq fuqinë e tij në dobësinë tënde dhe dashuria e tij e mposht shpirtin tënd që të mund të realizosh motivet e dashurisë së tij. A do të kërkoni Zotin dhe të jetoni përgjithmonë?

Ai që bën të keqen nuk e bën sepse ka lindur si një enë zemërimi e paracaktuar dhe e përgatitur për shkatërrim, por sepse nuk është i gatshëm t'i bindet së vërtetës. Veprat e liga nuk bëhen papritmas. Ato janë rezultat i zhvillimeve të gjata të gabuara. Ndërgjegjja jonë kundërshton të gjitha veprat e papërshtatshme. Ajo na qorton dhe na paralajmëron të mos e hidhërojmë Frymën e Shenjtë të Perëndisë. Megjithatë, ai që bëhet kokëfortë dhe refuzon zërin e Zotit, duke iu dorëzuar frymës së mosbindjes, e kryen krimin e tij me paturpësi dhe pa pendim, duke e mbytur ndërgjegjen e tij. Veprat tona të liga janë rezultat i dorëzimit tonë ndaj tundimeve rreth nesh, gjithashtu ndaj filmave, librave dhe shoqërive të këqija; madje edhe ndaj mendimeve të zemrave tona, të cilat na tërheqin drejt së keqes.

Kushdo që kundërshton tërheqjen e Frymës së Perëndisë bie në gjyq, pasi e ka mbyllur zemrën ndaj dhuratës së Perëndisë dhe ka përçmuar Më të Lartin, duke nxitur zemërimin e tij. Dënimet e Zotit me siguri do të bien mbi të gjithë të pabindurit, duke sjellë telashe dhe vuajtje. A jetoni në fuqinë e Krishtit, në nivelin e dashurisë, apo zhyteni nën zemërimin e Gjykatësit të drejtë? Ju nuk mund t'i shpëtoni përgjigjes së kësaj pyetjeje. Pra, përgatituni dhe përvishuni për ditën e ndarjes mes së mirës dhe së keqes.

Në deklaratën e tij se gjykimi bie së pari mbi judenjtë, Pali donte të thoshte se besëlidhja e vjetër vendosi një përgjegjësi të rëndë mbi ta dhe Perëndia do t'i thërrasë ata së pari të japin llogari. Kushdo nga judenjtë që vjen, nëpërmjet veprave të Frymës së Shenjtë pranë Perëndisë do të shkëlqejë me lavdinë e të lavdishmit. Por kushdo prej tyre që do të vazhdojë në zemërngurtësinë e vet, do të zbresë në ferr para të tjerëve, sepse nuk e lejon Frymën e Perëndisë të ndryshojë frymën e mosbindjes në të.

Grekët, mongolët dhe zezakët, së bashku me të gjitha racat dhe gjuhët, do të kenë të drejtën t'i afrohen Zotit, sepse ai është krijuesi i njerëzve, i të gjithë popujveve dhe atij nuk i pëlqen racizmi. Ata janë të gjithë të barabartë para tij. Edhe gjenitë e të pasurit do të humbasin shkëlqimin e tyre përpara lavdisë së tij të bukur. Ne jemi të gjithë një hiç para Krijuesit të gjithçkaje. Nënat që shërbejnë në shtëpitë e tyre dhe vëllezërit e thjeshtë ndoshta do të shkëlqejnë në Frymën e Krishtit më shumë se peshkopët, udhëheqësit dhe superyjet e mëdhenj.

Zoti do të na masë me masën e dashurisë së tij. Kushdo që e lejon veten të ndryshojë në mënyrën e dashurisë hyjnore, do të pranohet. Por kushdo që e ngurtëson zemrën e tij dhe e do veten më shumë se të tjerët, do të largohet nga Zoti dhe do të përbuzet plotësisht. Zoti është i drejtë dhe besnik. Nuk ka asnjë anësi në të.

Ne e pranojmë se nuk ka asnjeri të drejtë në vetvete, apo të mëshirshëm si Zoti. Por kushdo që shtrihet në burimin e dashurisë bëhet i drejtë, sepse fuqia e Atit qiellor i ndryshon të gjithë ata që e kërkojnë. Megjithatë, mos mendoni se ndryshimi dhe gatishmëria e tillë për aktin e mëshirës së Zotit ndodh menjëherë. Fitorja mbi egon krenare kërkon kohë dhe vetëm pak duan të bëhen shërbëtorë të atyre që rrëzohen. Kjo është arsyeja pse Jezusi na parapriu dhe hëngri me kurorëshkelësit dhe taksambledhësit, që ne të mohojmë zemrat tona të ngurta, të marrim një zemër të butë dhe t'i duam mëkatarët, ashtu siç i do Perëndia.

A e njihni shpërblimin e atyre që vazhdojnë në veprat e dashurisë me durim? Perëndia do t'i veshë të gjithë ata që janë të hapur ndaj frymës së hirit me lavdinë e tij. Prandaj, fundi hyjnor për njerëzit nuk është më i vogël se projekti i tij i parë. Ai e krijoi njeriun sipas shëmbëlltyrës së tij dhe donte të derdhte të gjitha lavditë dhe karakteristikat e tij në këtë enë. Më i Larti nderon ata që kanë mëshirë për të skualifikuarit. Paqja e tij banon në zemrat e atyre që janë të braktisur dhe hedhur poshtë për shkak të drejtësisë së tij.

Qëllimi i gjykimit është të ndajë zemrat e dhembshura që u zhvilluan në lavdi në gëzimin e Perëndisë, nga ata që ngurtësuan zemrat e tyre drejt tërheqjes së Frymës së Shenjtë, që do të zbresin shpejt në mundimet e përjetshme të Ferrit. Mos u mashtroni, Zoti nuk tallet; sepse çfarëdo që të mbjellë njeriu, atë edhe do të korrë.

LUTJE: O Zot, dashuria ime është e vogël dhe egoizmi im është i madh. Unë jam i papastër para teje. Më fal mëkatet e mia. Hapi sytë e mi për veprat e dashurisë sate. Më udhëzo në jetën e sakrificës dhe të veprave të mira, sepse nuk ka asgjë të mirë në mua. Më shpëto nga vetja ime dhe mbushe zemrën time me dashurinë tënde, që të mund të kërkoj ata që janë të përbuzur, të ulem me turmat, t'i dua dhe t'i bekoj, ashtu si ti kërkove ata që po humbisnin për t'i shpëtuar.

PYETJA:

21. Cilat janë parimet hyjnore në gjykimin e fundit?

Mobile device - Print - Top