Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Igbo -- Indonesian -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu? -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson VEPRAT - Përparimi Ngadhënjimtar I Krishtit
Studime nga Veprat e Apostujve
PJESA 1 - Themelimi I Kishës Së Jezus Krishtit Në Jeruzalem, Jude , Samari Dhe Siri - Nën mbështetjen e Pjetrit, të udhëhequr nga Fryma e Shenjtë (Veprat 1 - 12)
A - Rritja Dhe Zhvillimi I Kishave Të Hershme Në Jeruzalem (Veprat 1 - 7)
9. Shërimi i një të çali (Veprat 3:1-10)VEPRAT 3:1-10 Pasi apostujt dhe anëtarët e kishës u lutën vetëm dhe me njëri-tjetrin, shkuan mandej së bashku në tempull. Ata nuk e përçmuan vendin e adhurimit të Atit të tyre edhe pse ishin bërë në vetvete një tempull i Frymës së Shenjtë. Për shkak të lutjeve të tyre të vazhdueshme dhe falënderimit të pastër, Perëndia i veshi me një fuqi të tepruar, sepse askush nuk gjen fuqi shpirtërore përveç lutjes së vazhdueshme dhe studimit të Biblës. Zemrat e apostujve ishin të mbushura me dashurinë e Perëndisë, e cila përkulet mbi të varfërit. Ata nuk kalonin mospërfillës ndaj nevojtarëve dhe të varfërve. Dashuria e Perëndisë na nxit t'u shërbejmë të gjithë njerëzve. Kur Pjetri dhe Gjoni u ngjitën në oborrin e tempullit, i cili ishte mbushur me njerëz dhe zhurmë, për t'u lutur së bashku dhe për të marrë bekimin, dëgjuan një zë të butë pranë tyre. U kthyen me bezdi dhe panë një të varfër që ishte i gjymtuar që në lindje dhe nuk kishte bërë asnjë hap pa ndihmën e të tjerëve. Shërbëtorët e Zotit patën mëshirë për atë njeri të varfër dhe dëshironin ta ndihmonin. Fryma e Shenjtë i nxiti të besonin në fuqinë e Jezusit dhe e forcoi besimin e tyre te Shpëtimtari. Dhe atëherë Pjetri dhe Gjoni kuptuan së bashku se Zoti donte të lavdëronte menjëherë emrin e tij te ky njeri që vuante. Pjetrit iu desh t'i tregonte të varfërit se nuk ishte më i pasur se ai, sepse anëtarët e Kishës së Hershme hoqën dorë nga zotërimet e tyre dhe jetonin së bashku me një fondi të përbashkët. Pjetri shprehu parimin e dukshëm të çdo kishe të gjallë: “Ne nuk kemi as argjend, as ar. Nëse do të kishim, do t'i sakrifikonim për të lavdëruar Krishtin dhe për t'u shërbyer të varfërve. Megjithatë, kur paratë grumbullohen në fondin e përbashkët të një kishe, mbetet pak dashuri dhe kopracia përhapet. Kjo është arsyeja pse fuqia e Perëndisë nuk funksionon në një kishë që është e pasur me para, ndërsa kisha që është e zbrazët nga paratë dhe e pasur në besim është e mbushur me dashurinë e Krishtit. Pra, çfarë doni, pushtet apo para? Krishtin apo botën? Të dyja nuk mund të takohen kurrë së bashku. Apostujt panë sytë e të varfërit dhe kuptuan thellësinë e zemrës së tij pasi i çali kishte ndjerë se këta njerëz kujdeseshin për të dhe nuk e përbuznin, por e donin këtë demagog. Kështu, fillimisht ai priti të merrte një shumë të madhe parash prej tyre, por sapo dëgjoi se apostujt ishin të varfër si ai, pritja e tij u shua. Pastaj i çali dëgjoi me vëmendje kur Pjetri shqiptoi emrin e çuditshëm: «Jezus». Ai nuk nënkuptoi askënd nga ata të cilëve iu ishte dhënë ky titull, që do të thotë "Perëndia ndihmon". Por ai nënkuptonte të vetmin Ndihmës, Shërues dhe Shpëtimtar që është i vetmi Krishti i vërtetë që vjen nga Nazareti, rajoni malor verior. Pacienti mund të kishte dëgjuar kaq shumë për këtë njeri që u kryqëzua dhe u ringjall. Mund të kishte vënë re madje diçka nga oqeani i gëzimit që banonte te disa njerëz nëpërmjet këtij emri dhe se mesazhi i Frymës së Shenjtë se Perëndia e kishte ringjallur atë që u kryqëzua dhe e kishte ngritur pranë tij, nuk mbeti i fshehur në rrugicat e Jeruzalemit. I çali dëgjoi urdhrin për të ecur në emër të Jezusit. Ai ndjeu dorën e Pjetrit, e cila i mbante kyçin e dorës dhe një rrymë e fuqisë së dashurisë hyri në trupin e të çalit. Muskujt dhe kyçet e këmbëve iu forcuan, nervat iu bënë gati dhe kockat iu drejtuan. Pacienti dëgjoi fjalën: "Ec në emrin e Jezu Krishtit". Kështu ai eci dhe pa me habi të madhe se mund të ecte. Ky pacient nuk kishte bërë asnjë hap gjatë gjithë jetës së tij. Tani, po kërcente si një dre, vrapoi si një fëmijë dhe u gëzua fort. Ai nuk i lavdëroi apostujt, por përlëvdoi menjëherë Perëndinë. Njeriu i shëruar nuk vrapoi në shtëpi, por e dinte që Jezusi e shëroi dhe i shoqëroi apostujt që luteshin në tempull për ta adhuruar dhe lavdëruar Perëndinë bashkë me ta. Në gëzimin e tij të tejmbushur, vrapoi majtas e djathtas, duke provuar kockat dhe këmbët e tij dhe përjetoi atë që ne përjetojmë çdo ditë. Perëndia na jep hir që të mund të ecim. A e falënderoni Zotin tuaj për këtë privilegj? Ndërsa tani ishte ora 3 e pasdites, shumë njerëz mblidheshin për adhurim publik. Të gjithë e njihnin lypësin e gjorë që vrapoi me gëzim dhe hare dhe u bë një shenjë e fuqisë së Krishtit. Të gjithë u mahnitën dhe ndjenë fuqinë e re vepruese në mes tyre. Po ti? A ulesh si i çali te porta e tempullit të Perëndisë, duke u kërkuar lëmoshë dhe mëshirë atyre që hyjnë ose dalin nga tempulli? Apo je ringjallur nga fuqia e Jezusit dhe po ecën në emrin e tij, po kërcen, duke ngazëllyer dhe lavdëruar me sjelljen tënde ditë e natë? LUTJE: O Zoti Jezu Krisht, ne të falënderojmë sepse e shërove njeriun e çalë me anë të besimit të apostujve të tu. U shenjtëroftë emri yt edhe nga besimi ynë. Na mbush me mëshirën tënde që të mos duam paratë, por t'u shërbejmë të varfërve në emrin tënd. Na shëro me fuqinë tënde që të ecim në emrin tënd dhe të të lëvdojmë. PYETJA:
|