Waters of LifeBiblical Studies in Multiple Languages |
|
|
Home Bible Treasures Afrikaans |
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Igbo -- Indonesian -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu? -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba
Previous Lesson -- Next Lesson VEPRAT - Përparimi Ngadhënjimtar I Krishtit
Studime nga Veprat e Apostujve
PJESA 1 - Themelimi I Kishës Së Jezus Krishtit Në Jeruzalem, Jude , Samari Dhe Siri - Nën mbështetjen e Pjetrit, të udhëhequr nga Fryma e Shenjtë (Veprat 1 - 12)
B - Zgjerimi I Ungjillit Të Shpëtimit Në Samari Dhe Siri Dhe Fillimi I Konvertimit Të Johebrenjve (Veprat 8 - 12)
13. Tërbimi dhe vdekja e Herodit (Veprat 12:18-25)VEPRAT 12:18-25 Nëse mbretërit nuk kanë frikë nga Zoti, ata bëhen të këqij. Ata luhaten mes arrogancës dhe frikës, mes inatit dhe epshit. Asnjë krijesë nuk ka të drejtë të mbizotërojë të tjerët. Ai që nuk thyhet para Zotit dhe mbetet i vogël para Krijuesit të tij, nuk mund t'i udhëheqë të tjerët, por fryhet gjithnjë e më shumë derisa shpërthen. Lexojmë se mbreti Herod donte të bënte luftë kundër qyteteve fenikase, sepse nuk vepronin sipas dëshirës së tij. Ky vend ishte gjithashtu një protektorat romak dhe ai nuk ishte në gjendje t'i shpallte luftë publikisht, kështu që filloi të persekutonte dhe mundonte bijtë e fenikasve që banonin në vendin e tij. Ai e bëri të vështirë lëvizjen midis dy rajoneve dhe i detyroi libanezët të paguanin taksa të tepruara. Megjithatë tregtarët fenikas e dinin se në cilën anë buka e tyre ishte lyer me gjalpë. Ata shkuan, jo te mbreti, por te ministri i tij dhe i dhanë ryshfet që të zbuste dhe të paqtohej me sundimtarin, në mënyrë që komunikimi dhe transporti i mallrave të vazhdonin. Më në fund, mbreti ra dakord të rivendoste marrëdhëniet e shëndosha midis të dy vendeve. Por ai ishte i vendosur t'i jepte delegacionit fenikas një mësim të paharrueshëm që ata të dinin se ai ishte një mbret i madh. Ndodhi që në përvjetorin e ditëlindjes së Klaud Çezarit, mbreti Herod, bashkëpunëtori i tij, dha urdhër që vendi të kremtonte këtë ngjarje të veçantë dhe kërkoi praninë e delegacionit fenikas në ditën e dytë të ceremonisë që zgjati një javë dhe përmbante lojëra, në të cilat gjaku i të burgosurve u derdh nga duart e ushtarëve dhe luanëve. Anëtarët e delegacionit u shfaqën nga Tiro dhe Sidoni në cirkun e qytetit sportiv në Çezare, ku mbreti ishte i pranishëm në fronin e tij, i veshur me një mantel pompoz, që kur shkëlqeu dielli, reflektonte dritën me një shkëlqim të tillë sa të verbonte sytë e spektatorëve dhe u ngjalli një frikë si të ishte një engjëll i lavdishëm që zbriste nga qielli. Të magjepsur nga kjo pamje mbretërore, njerëzit duartrokitën me britma, e disa prej tyre e quajtën zot. Papritur një dhimbje e fortë dhe e dhunshme në bark e goditi këtë mbret krenar që shërbëtorët duhej ta çonin në pallatin e tij, ku pësoi mundime të rënda në pjesën e brendshme dhe vdiq pas pesë ditësh në vitin e 54-t të moshës së tij. Ne e dimë nga Lluka, mjeku që krimbat e hëngrën nga brenda ndërsa ai ishte ende gjallë. Perëndia u jep autoriteteve tokësore një kohë të caktuar për të bërë si të duan. Por ata që ngrihen mbi Zotin kanë vetëm një kohë të shkurtër. Shpëtimi nuk vjen nga njeriu, siç thoshte Hitleri duke iu referuar vetvetes, por vetëm nga Zoti. Ai që nuk e nderon Zotin e tij është djall. Në ditët e fundit, para ardhjes së Krishtit, do të ngrihet një sundimtar i madh botëror. Ai do të ulet në tempull dhe do të pretendojë të jetë një zot dhe Krisht në të njëjtën kohë. Ai do të bëjë mrekulli të mëdha dhe do t'i detyrojë kontinentet të ruajnë rendin dhe paqen. Popujt do ta duartrokasin dhe do ta lavdërojnë, sepse ai shpesh do të kapërcejë rrëmujat dhe luftërat në botë. Vëlla i dashur, mos u dorëzo para këtij njeriu super të fuqishëm dhe ki kujdes nga fjalët e tij, sepse në krenarinë e tij ai është një blasfemues kundër Perëndisë dhe një persekutues i ndjekësve të Krishtit. Jini vigjilentë dhe largohu prej Krishtit të rremë që është vjedhësi i lavdisë së Perëndisë. Përkundër këtij vlimi më të ulët në botë, ungjilli rrjedh si një përrua i pastër dhe njerëzit nxjerrin prej tij ujin e jetës, ndërsa të tjerët hedhin gurë në të. Askush nuk mund të ndalojë ose të kundërshtojë rrjedhën e ungjillit të shpëtimit, sepse fjala e Perëndisë nuk mund të lidhet. Ndërsa numri i besimtarëve rritet në çdo kohë, ungjilli mishërohet në sjelljen e tyre; dëshmitë shumëfishohen në gojën e tyre dhe lutjet dhe falënderimet e tyre rriten, mund të themi me Lukën, ungjilltarin, se fjala e Zotit vazhdon të përhapet dhe të rritet. Ky është gëzimi ynë që lajmi për Jezusin u përhap në botë nëpërmjet dëshmive, mësimeve, interpretimeve, lutjeve, veprave të durimit dhe shumë sakrificave. Falënderojmë Zotin Jezus që na lejon të marrim pjesë në këtë ringjallje ungjillore përmes botimeve të reja të shtypura, programeve radiofonike dhe kontakteve personale. A dëshironi të merrni pjesë në përhapjen e ungjillit të shpëtimit që fjala e Perëndisë të mund të rritet sot në mjedisin tonë? Është e mundur që Barnaba dhe Sauli të ishin të pranishëm në Palestinë kur mbreti Herod u bë fodull dhe vdiq nën gjykimin e Perëndisë, sepse ata kishin sjellë dhuratën e parave nga Antiokia në kohën e duhur në Jeruzalem, kur shtrëngimi u bë më i rëndë. Ata u kthyen për fat të mirë në kishën e tyre të Antiokisë, e cila u bë që nga ajo kohë qendra e predikimit të botës. Marku i ri i shoqëroi dy burrat që të largoheshin nga rajoni i rrezikshëm dhe të stërviteshin në predikim. Ai u bashkua me kishën e Antiokisë dhe mësoi shumë nga Sauli dhe Barnaba. Më pas ai u bë një nga katër ungjilltarët që e shumëfishuan fjalën e Zotit dhe e mbushën botën me të. Sot jetojmë nga fuqia që rrjedh në këtë fjalë. LUTJE: O Zoti Jezus, ti je Mbreti i mbretërve dhe Zoti i zotërve. Ti je i denjë për nderim, lavdërim, falënderim dhe lavdërim. Ne të adhurojmë ty dhe e vendosim jetën tonë në duart e tua për hir të vullnetit tënd. Na mba dhe na ruaj me trup, me shpirt e me frymë, që të marrim pjesë në shumëfishimin e fjalës tënde në atdheun tonë. PYETJA:
|