Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

13. MESİH’İN ÖLÜM VE DİRİLİŞİNE İLİŞKİN ÜÇÜNCÜ DUYURU (Markos 10:32-34)

---

Markos 10:32-34
32 Yola çıkmış Yeruşalim'e gidiyorlardı. İsa önlerinde yürüyordu. Öğrencileri şaşkınlık içindeydi, ardından gelenler ise korkuyorlardı. İsa Onikiler'i yine bir yana çekip kendi başına gelecekleri anlatmaya başladı: 33 "Şimdi Yeruşalim'e gidiyoruz" dedi. "İnsanoğlu, başkâhinlerin ve din bilginlerinin eline teslim edilecek. Onlar da O'nu ölüm cezasına çarptıracak ve öteki uluslara teslim edecekler. 34 O'nunla alay edecek, üzerine tükürecek ve O'nu kamçılayıp öldürecekler. Ne var ki O, üç gün sonra dirilecek."

İsa dünyaya geliş hedefini biliyordu: öğrencilerinin ve tüm insanların yerine ölmek. Ama o zamanla buyruk ve vaatlerinin en yakın dostları olan öğrencilerini bile değiştiremediği gördü. Hala sevgiden uzak, kibirli ve taş kalpliydiler. Allah kuzusu olarak ölümü, onları Allah’la barıştırabilecek, Rab’bin ruhu böylece imanlılara yerleşecek, onları kusursuz bir biçimde kutsayacaktı.

İsa bu amaçla ölüm yeri olan Kudüs’e gitmekte kararlıydı. Kaçmadı. Korku O’nun yüreğine sızamadı. İzleyicilerine gelince, Yahudi Din Kurulu ve din bilginlerinin O’nu çoktan beri gözlediklerini, O’nun en küçük bir kusurunu bulabilmek için ellerinden geleni yaptıklarını bildiklerinden müthiş bir korku içindeydiler. İsa’nın ispatlayabilecekleri bir sapıklığı hem O’nu hem de öğrencilerini “yasak” lanetine çarptırabilmelerini sağlayacaktı.

Oysa Rab, bile bile aslanın inine yürüdü, dünyanın kurtuluşu için tek yolun çarmıh olduğunu biliyordu. Oniki öğrencisini gelmek üzere olan olaylara hazırladı. Kendine verilecek olan hüküm, uğrayacağı işkenceler ve dirilişine değin her türlü ayrıntıyı biliyordu.

İsa’nın kendi yaşamı ve ölümüne dair önbildirilerindeki yüceliği görebiliyor musunuz? Kendisini nasıl bir sonun beklediğini biliyordu. Buna rağmen O düşmanlarına gitti, gelecekte ne yapmaları gerektiğini kararlaştırmaları için onlara vuku bulacak olayları, bir bir anlattı. Ölüm anında bile itaatliydi. Bizim için ölmek üzere doğmuştu. Allah’ın bu eşsiz sevgisi tam da insanların Rab’be karşı isyanlarının doruğunda kendisini gösteriyordu. Rab bütün insan soyunun mundarlık ve hastalığını yüklendi. Buna karşılık dövüldü, yüzüne tükürüldü, kırbaçlandı ve inanılmaz acılar içinde ölsün diye utanç çarmıhına çivilendi. Çarmıhta asılıyken bile Allah’ı inkar etmesini ümit ederek O’nunla alay ettiler. Ama O sabırla sıkıntı ve acımızı taşıdı, bizim için dua etti, kendisini çivileyenlerin günahlarını bağışladı, Allah’ın kendisinden uzaklaşmış olmasına karşın ümitsizliğe düşmedi. Bu şartlar altında İsa Babasına canını teslim etti, ilahi gazabın alevleri içinde kendi sonsuzluğuna, ölümden dirileceğine iman etti ve sonunda zafere kavuştu.

O Babasının kendisine Kutsal Ruh aracılığıyla ilettiği bir görümle doğruca Kudüs’e gitti. Sen de Allah’ın sözüne güveniyor, onun ışığında yürüyor musun? Belki hayatın çeşit çeşit sıkıntı, acı ve korkularla dolu. Şunu bil ki, Mesih sonsuz olan Yüce’nin yakınlığını tadabilmemiz için bizim yerimize Allah’tan ayrı düşmeye razı oldu. Göksel Baba’na güven, dertlerin üzerinden imanla gelecek, düşmanlarını sevip hasımlarını kutsamasını öğreneceksin.

Dua: Rab İsa, sana tapınırız, çünkü sen ne acılardan, ne de geleceğini bildiğin ölümden kaçtın. Bizim için çarmıhına yöneldin, temize çıkarılıp aklanmamız için işkencelere, akla hayale gelmez aşağılanmalara katlandın. Sevgin için sana şükrediyor, hayatımızı sana adıyoruz. Biz değersizleri kabul et, arıt; bundan böyle kendimiz için değil, senin için yaşamamız için bizi Kutsal Ruh’unla doldur. Gücün zayıflığımızda çalışsın, Böbürlenmelerine artık bir son verip senin sevgini kuşanabilmeleri için günahlarında bağlı olanlara yardım et. Amin.

Soru 13: İsa neden öğrencilerinin önünde doğruca Kudüs’e gitti?

Mobile device - Print - Top