Mobile device - Print - Bottom

Previous Lesson -- Next Lesson

11. Krishti i kapërceu të gjitha mosmarrëveshjet midis besimtarëve Judenj dhe atyre Johebrenj (Romakëve 15:6-13)

---

ROMAKËVE 15:6-13
6 që me një mendje dhe një gojë të vetme të përlëvdoni Perëndinë dhe Atin e Zotit tonë Jezu Krisht. 7 Pranoni, pra, njëri-tjetrin, sikurse edhe Krishti na pranoi ne, për lavdi të Perëndisë. 8 Tani unë them se Jezu Krishti është bërë shërbëtor i të rrethprerëve për të vërtetën e Perëndisë, për të vërtetuar premtimet e bëra etërve, 9 dhe që johebrenjtë të përlëvdojnë Perëndinë për mëshirën e tij, siç është shkruar: "Për këtë arsye Unë do të të rrëfej midis johebrenjve dhe do t'i këndoj lavdërime emrit tënd". 10 Dhe përsëri thotë: "Gëzohuni, o popuj, me popullin e tij!". 11 Dhe përsëri: "Lëvdojeni Zotin, të gjithë ju o kombe, lëvdojeni, ju të gjithë popujt!". 12 Dhe përsëri, Isaia thotë: "Do të mbijë një filiz nga rrënja e Jeseut; dhe ai që do të ngrihet për të mbretëruar mbi njerëzit, kombet do të shpresojnë në të". 13 Tani Perëndia i shpresës le t'ju mbushë me çdo gëzim dhe paqe me anë të besimit, që të keni mbushulli në shpresë me anë të fuqisë së Frymës së Shenjtë.

Ai që lexon kapitujt 9 deri në 15 të Letrës drejtuar Romakëve, mund të kuptojë se jeta e përbashkët midis të krishterëve me origjinë hebraike dhe atyre të johebrenjve, krijoi një ndryshim të pajustifikueshëm. Thelbi i këtij ndryshimi ishte rrethprerja dhe ushqimet sipas Ligjit të Moisiut dhe vargjeve judaike dhe të krishtera. Synimi i Palit nga fjalët e tij të mira që u shkroi Romakëve ishte të bashkonte besimtarët e judenjve së bashku me ata të johebrenjve dhe të ndërtonte një urë mbi hendekun midis tyre, sepse vet Krishti i kishte bashkuar. Prandaj, ai shkroi në fund të letrës së tij: “Pranoni njëri-tjetrin, pavarësisht prejardhjes dhe traditave tuaja të ndryshme, ashtu siç ju pranoi dhe ju shpëtoi Jezu Krishti. Dhe kushdo që njeh sekretin e këtij shpëtimi, lavdëron Atin, Birin dhe Frymën e Shenjtë, bashkë me të tjerët, pa asnjë dallim, anësi apo urrejtje.”

Dashuria kërkon unitetin e besimtarëve të ndryshëm dhe dashuria e Krishtit është më e fortë se dallimet imagjinare. Pali ua sqaroi këtë parim besimtarëve me origjinë judaike dhe u deklaroi atyre se Mesia i pritur u bë shërbëtor i judenjve për të zbuluar drejtësinë dhe të vërtetën e Perëndisë dhe për të përmbushur premtimet e tij me fjalë dhe vepra. Prandaj Krishti përmbushi premtimet e shumta që iu zbuluan rreth tij etërve të besimit, që ata të mund të kuptonin se e vërteta nuk mund të shtrembërohet.

Apostulli u shpjegoi besimtarëve të johebrenjve të papastër se ata meritonin të lavdëronin Perëndinë, sepse ai kishte mëshirë për ta dhe i pajtoi me veten, i birësoi dhe i ripërtëriu. Lavdërimi i Atit dhe i Birit nga ata që nuk janë hebrenj, është një provë e zgjedhjes së tyre në Krishtin dhe përmbushje e premtimeve të Dhjatës së Vjetër, sepse Krishti është gjithashtu drita e johebrenjve dhe të krishterët e Johebrenjve gjithashtu kanë të drejtë të marrin pjesë në gëzimin e Perëndisë, sepse Krishti sqaroi se ai donte që gëzimi i tij të përmbushej në ta (Gjoni 15:11; 17:13). Megjithatë, besimtarët e johebrenjve nuk duhet të harrojnë besimtarët e judenjve, por ata duhet të përlëvdojnë Atin dhe Birin në një zë me gjithë zemrën e tyre (Ligji i Përtërirë 32:43).

Këto premtime në Dhjatën e Vjetër nuk kufizohen në një zgjedhje të vogël të të gjitha kontinenteve, por ato u përkasin të gjitha kombeve të premtuara që ata të mund të lavdërojnë Atin në Zotin Jezus (Psalmi 117:1). Në këto premtime të vlefshme, ne gjejmë autoritetin shpirtëror dhe shpëtimin e madh për njerëzit. Ai që beson në Krishtin merr pjesë në pasuritë e mëshirës së tij.

Isaia kishte parathënë: “Atëherë një filiz do të mbijë nga kërcelli i Isait... Atë ditë rrënja e Isait do të qëndrojë si një flamur për popujt; kombet do të mblidhen pranë tij dhe do t'i lidhin shpresat në të". Kjo profeci u realizua te Jezusi, sepse ai u ul në të djathtën e Atit dhe i është dhënë i gjithë autoriteti në qiell dhe në tokë; edhe sepse ai i urdhëroi apostujt e tij të shkonin dhe të bënin dishepuj nga të gjitha kombet, që ata të mund të udhëhiqen dhe të mbusheshin me Frymën e tij dhe që mbretëria e Perëndisë të rritej në ta.

Lutja e apostullit të johebrenjve synon të përhapë shpresën nga e cila vjen uniteti i besimtarëve. Apostulli kërkoi plotësinë e të dy trupave me gëzimin e qiellit dhe paqen e Princit të Paqes për të vendosur një besim të drejtë në unitetin e Trinisë së Shenjtë që ata të mund të pasurohen të gjithë në shpresën dhe fuqinë e Frymës së Shenjtë.

LUTJE: O At qiellor, ne të kërkojmë nëpërmjet Birit tënd Jezus t'i udhëzosh besimtarët me origjinë hebreje që të mos përçmojnë besimtarët me origjinë johebreje, por që të gjithë besimtarët të kuptojnë se ata u bënë me shlyerjen e Jezu Krishtit një bashkim i pandashëm. Jepu të gjithëve vendosjen në Krishtin dhe afrimin e ndërsjellë me besim që të mund të qëndrojnë të bashkuar në fuqinë e Frymës së Shenjtë. Amen.

PYETJA:

92. Si e priste Pali të kapërcente dallimet thelbësore në kishën e Romës?

Mobile device - Print - Top