Home
Links
Bible Versions
Contact
About us
Impressum
Site Map


WoL AUDIO
WoL CHILDREN


Bible Treasures
Doctrines of Bible
Key Bible Verses


Afrikaans
አማርኛ
عربي
Azərbaycanca
Bahasa Indones.
Basa Jawa
Basa Sunda
Baoulé
বাংলা
Български
Cebuano
Dagbani
Dan
Dioula
Deutsch
Ελληνικά
English
Ewe
Español
فارسی
Français
Gjuha shqipe
հայերեն
한국어
Hausa/هَوُسَا
עברית
हिन्दी
Igbo
ქართული
Kirundi
Kiswahili
Кыргызча
Lingála
മലയാളം
Mëranaw
မြန်မာဘာသာ
नेपाली
日本語
O‘zbek
Peul
Polski
Português
Русский
Srpski/Српски
Soomaaliga
தமிழ்
తెలుగు
ไทย
Tiếng Việt
Türkçe
Twi
Українська
اردو
Uyghur/ئۇيغۇرچه
Wolof
ייִדיש
Yorùbá
中文


ગુજરાતી
Latina
Magyar
Norsk

Home -- Albanian -- Romans - 012 (The Wrath of God against the Nations)
This page in: -- Afrikaans -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hebrew -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Malayalam -- Polish -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu? -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

ROMAKËVE - Zoti Është Drejtësia Jonë
Studime në Letrën e Palit drejtuar Romakëve
PJESA 1 - Drejtësia E Perëndisë Dënon Të Gjithë Mëkatarët Dhe Justifikon Dhe Shenjtëron Të Gjithë Besimtarët Në Krishtin (Romakëve 1:18 - 8:39)
A - E Gjithë Bota Është Nën Kontrollin E Të Ligut Dhe Perëndia Do T'i Gjykojë Të Gjithë (Romakëve 1:18 - 3:20)

1. Zbulohet zemërimi i Perëndisë kundër kombeve (Romakëve 1:18-32)


ROMAKËVE 1:24-25
24 Prandaj edhe Perëndia i dorëzoi ata në papastërti, në epshet e zemrave të tyre, për të çnderuar trupat e tyre midis tyre, 25 të cilët e këmbyen të vërtetën e Perëndisë me gënjeshtrën, dhe adhuruan dhe i shërbyen krijesës në vend të Krijuesit, i cili është i bekuar përjetë. Amen.

Vargu 24 na tregon shkallën e parë të zbulesës së zemërimit të Perëndisë. Gjykatësi i shenjtë i braktis të gjithë ata që e njohin, por nuk e nderojnë që të bien në epshin e zemrës së tyre. Ata verbohen shpirtërisht për shkak të mosbindjes së tyre. Ata nuk e shohin më Perëndinë si qendër të universit, por fillojnë të përqëndrohen rreth vetes; sepse egoizmi fillon te të gjithë ata që nuk e duan Zotin. Si i tillë, drejtimi i jetës së tyre ndryshohet dhe qëllimi i jetës së tyre, në vend që të jetë Perëndia, dominohet nga shpirti i vetvetes. Ata jetojnë vetëm për kënaqësitë dhe epshet trupore, duke hequr dorë nga përgjegjësia ndaj Zotit dhe duke mohuar ekzistencën e tij.

Dhe aty ku vullneti i njeriut është skllav i epshit të tij, atëherë mëkati shfaqet jo vetëm në teori, por edhe në praktikë, sepse pothuajse të gjitha mëkatet kryhen jashtë trupit pasi e ndotin atë. Ndërgjegjja juaj revoltohet kundër çdo lloj papastërtie, sepse duke praktikuar mëkatin, ju prishni imazhin e Perëndisë në ju. Trupi juaj është bërë që të jetë një tempull i Frymës së Shenjtë dhe çdo mëkat kundër trupit tuaj është një përdhosje e tempullit të Frymës së Shenjtë, duke e çuar trupin tuaj ,të krijuar sipas shëmbëlltyrës së Perëndisë, në çnderim dhe përbuzje.

Ka hapa drejt papastërtisë. Kur njeriu largohet nga Zoti, ai bie nga normaliteti në anormalitet dhe e konsideron të paligjshmen si të ligjshme, sepse shtrembërimi i së vërtetës së Zotit është një hyrje në mëkatin pa ndërgjegje. I çorodituri është një person indiferent, që korrupton të tjerët dhe është skllav i epsheve të veta. Sa i thellë është deti i tundimit, i prishjes së trupit dhe shpirtit dhe i mallkimeve që dalin nga një jetë pa Frymën e Perëndisë! Mëkati duket i ëmbël dhe i këndshëm në fillim, por kur e praktikojmë, ndiejmë neveri për të dhe turpërohemi nga vetja, pasi shumë do të skuqen nga turpi dhe sikleti kur veprimet e tyre të neveritshme të zbulohen në Gjykimin e Fundit.

Thelbi i mëkatit nuk është çoroditja, por adhurimi i gabuar. Largimi nga Zoti e prish pozitën e brendshme të njeriut, sepse posa largohet nga Zoti i tij, ai jeton pa drejtim, dhe kushdo që njeh Zotin është i detyruar të bëjë idhuj për veten e tij, sepse ai nuk mund të jetojë pa një drejtim. Megjithatë, të gjithë idhujt e njerëzve janë të rremë, humbës e të bërë me dorë njeriu. A sikur njeriu të ishte në gjendje të dallonte jetën dhe përjetësinë! Atëherë nuk do të ishte skllav i parave, shpirtrave, librave dhe njerëzve.

Është Një që meriton vlerësimin dhe nderimin tonë. Ai është i Plotfuqishmi, pa të cilin nuk ndodh asgjë, i Gjithëdijshmi, i Urti, i cili është i mëshirshëm me krijesat e tij. Lëvdimi i tij le të jetë gjithmonë në gojën tonë, sepse ai është i lartësuar dhe i pagabueshëm dhe nuk ka asnjë padrejtësi në të. Dashuria e tij është e re çdo mëngjes. Besnikëria e tij është e madhe. Ai kurrë nuk vdes dhe nuk ndryshon, por na mban me durimin e tij të pamposhtur. Sikur të gjithë njerëzit t'i drejtoheshin Krijuesit të tyre që të gjenin një themel për jetën e tyre, një masë për vlerën e tyre dhe një synim për shpresën e tyre!

Pali e vulosi deklaratën e tij se Krijuesi është i bekuar përgjithmonë me fjalën "Amen", sikur ligjërata e tij të ishte një lutje dhe dëshmi. Fjala "Amen" do të thotë "Kështu qoftë". Vërtet, me të vërtetë dhe me siguri, Perëndia është i pakrahasueshëm. Zoti bëftë që hyjnia e tij të jetë qëllimi kryesor i mendimeve, planeve dhe veprave tona, që jeta dhe mendjet tona të bëhen të shëndetshme dhe të patundura. Bota pa Zotin është një ferr i parakohshëm, sepse ata që u dorëzohen epsheve të zemrës së tyre e korruptojnë veten me papastërtinë e tyre të turpshme.

LUTJE: Ne të adhurojmë ty, o Zot i shenjtë, sepse ti je i përjetshëm, i pastër dhe i drejtë. Na krijove në formën më të mirë dhe na ruan në mirësinë tënde. Ne të duam dhe të kërkojmë të tërheqësh zemrat tona drejt teje që të mund të jetojmë për ty, të të nderojmë dhe të të falënderojmë në çdo kohë. Na fal largimin tonë prej teje dhe na pastro nga papastërtia jonë. Na çliro nga idhujt tanë që të mos duam asgjë në këtë botë përveçse TY.

PYETJA:

  1. Cila është pasoja e adhurimit të gabuar të Perëndisë?

www.Waters-of-Life.net

Page last modified on November 25, 2024, at 04:03 AM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)